Pawilon Towarzyski – stare czasy w nowym wydaniu?
Do lokalu ściąga nas szybki rzut oka na ciekawe menu. Nie ukrywam, że Pawilon Towarzyski miał godnego konkurenta, ale o nim kiedy indziej. Lokal umiejscowiony w sąsiedztwie Pałacu Branickich, w spokojnej i urokliwej okolicy z lekką nutą akademickiego klimatu. Sam budynek przywodzi na myśl nie tak dawne czasy, a adaptacja wnętrza to potwierdza. Ale jakże to piękna adaptacja! Zachowany został PRLowski szkielet, ale tylko tyle. Piękne wnętrze to mix smaku i nostalgii w idealnie wyważonym połączeniu. Trzeba zobaczyć na własne oczy!
Ale do jedzenia! Menu, które skusiło nas po drodze odpłynęło na chwilę w niepamięć, gdy p. Dorota wyrecytowała ofertę lunchową. Mój towarzysz, zagorzały mięsożerca, wybrał flaki z boczniaków! I chyba sam do końca nie wiedział, że nie będzie w nich ani grama mięska 😛 Byłam bardzo ciekawa jego reakcji. Najczęściej mięsożercy, z zasady, krzywią się na sam dźwięk czegoś bez mięsa, nie mówiąc o smaku 😉
U mnie prym wiódł pieczony seler, w towarzystwie czarnej soczewicy, piklowanych ogóreczków, polskiego pesto i kilku innych rzeczy, których nie byłam w stanie zidentyfikować, ale razem grało jak nie wiem! Sam seler przywiódł mi na myśl słynny przepis Jamiego Oliviera Mózg Zombie. Lubię pieczony seler, więc tylko mogłam podpić całe danie z zachwytem. Do tego herbatka rokitnikowa, która była mega zaskoczeniem, również dla mojego kompana, który rokitnika nie lubi, a tu nawet nie wyczuł jego specyficznego smaku. Herbatka w idealnych proporcjach – rokitnika, słodyczy i kwasowości. Turbo! Na deser wjechał krem sułtański, który ma ponoć swoją historię od 1973 roku! Nie powiem, dawno nie jadłam takiego klasyka! Cudo! Prostota, dobre składniki i bezbłędne wykonanie = super deser!
Podsumowując: nie ma się do czego przyczepić – lokal, dania, obsługa prima sort! Ciekawe miejsce, pełne uroku i ciepła, miło było w nim spędzić marcy, dość zimny wieczór. Cozy place – idealne ukojenie dla duszy 😉
O autorze
